De 3 kleine biggetjes is een oud engels verhaal.
Moeder varken stuurt haar drie zonen de wereld in, omdat het tijd is om op eigen benen te staan. Ze besluiten om elk hun eigen huis te bouwen. Het eerste biggetje is liever lui den moe en maakt het zich gemakkelijk door een huis van stro te bouwen. Als snel ligt hij meer te genieten en te luieren terwijl hij zijn boers uitlacht met hun plannen.
Het tweede biggetje heeft iets meer pit en kiest voor een huis van hout te bouwen. Maar ook dat is vrij snel klaar en samen maken ze plezier en proberen ze hun broer over te halen het zich ook gemakkelijker te maken. Want het derde biggetje neem zijn verantwoordelijkheden heel serieus en werkt zich te pletter om zijn huis van steen op tijd klaar te hebben tegen dat de winter valt.
Op een dag wordt er aan de deur geklopt van het stro huisje. Het biggetje kijkt uit het raam en ziet een wolf staan. De wolf vraagt om hem binnen te laten dan zal hij hem belonen. Het biggetje bibbert van angst en weigert, waarop de wolf zegt zijn huis omver te zullen blazen. Gelukkig kan het biggetje ontsnappen naar het houten huis van zijn broer. Samen vieren ze dat hij de wolf te slim af was. Maar hun plezier is van korte duur want de boze wolf klopt op de deur van het houten huis. En brult, dat ze de deur voor hem moeten opendoen of dat hij ook dit huis zal wegblazen. Angstig slaan ze de armen om elkaar maar wanneer het huis begint te schudden onder de woede van de wolf, weten ze te ontsnappen naar hun broer in het stenen huis. In paniek vertellen ze hun broer dat hun laatste uur geslagen is, maar broer nr 3 blijft er heel rustig en kalm onder. Hij heeft er het volste vertrouwen in dat ze veilig zijn in zijn stenen huis.
En inderdaad niet lang erna horen ze weer geklop en gebulder op de deur. De razernij de wolf is heel duidelijk en hij begint te blazen en blazen maar het stenen huis, geeft geen krimp. De wolf gaat op zoek naar de zwakke plek in het stenen huis en ontdekt de schoorsteen. Maar het slimme 3de biggetje was hierop bedacht en hij had al het stro en takken klaarliggen en van zodra de wolf in de schoorsteen kroop ontstak het biggetje een groot vuur. Hierop vluchtte de wolf, huilend van de pijn en leefden ze nog lang en gelukkig.
De moraal van het verhaal
Het vergt inderdaad heel wat moed en zelfdiscipline om een stevig stenen huis te bouwen. Het stenen huis verwijst naar de ziel. Wie gemakzuchtig is en meegaat in de drama’s van het ego, zal steeds weer omver geblazen worden.
De wolf staat symbool voor je onderbewustzijn, voor de zelfafwijzing voor je blinde vlekken, voor dat wat jij in het duister van je zijn verborgen houdt. Het is een leermeester, die je leert om je zelfafwijzing te (h)erkennen opdat je de erin opgesloten angsten kan bevrijden. Je angsten zijn sluw en proberen je te isoleren van je ware zelf. Je angsten verslinden je als het ware als jij dat toelaat.
Het slecht (evil) is het spiegelbeeld van het leven (live), zo is ook de duivel/sukkel (devil) het spiegelbeeld van geleefd (lived). De duivel, wolf brengt ons in beweging, laat ons onze grenzen en krachten ontdekken. Het zorgt ervoor dat we leven, dat we in actie komen dat we dingen beleven. Zonder dat zou jij als de eerste big zijn met een huis van stro, vol gemakzucht en bij het ouder vertrouwde blijven. De wolf zijn die mensen die je pijn doen en laten afdwalen van je zielepad opdat jij zou leren om op jezelf te vertrouwen en in jezelf te geloven. De wolf beloofd je van alles en hierdoor laat jij je afleiden van je ware pad.
Op je pad zal jij beschutting leren vinden tegen:
– de verlammende koude van je angsten
– de vernielzucht van hebzucht
– de striemende hagel van bitterheid
– het verterende vuur van jaloezie
– de verstikkenheid van luiheid
– de rukwinden van ongeduld
– de bulderende donder van woede
– de vernietigende bliksem van wraak
– de huilende winden van slachtofferschap
– de hete lucht van verlangen en passies
– de tornados van verwachtingen die je meezuigen
Geef een reactie