Zoals alles hier op aarde, is ook verantwoordelijkheid duaal. Dat wil zeggen dat het zowel een kracht als een valkuil kan zijn. Enkel de lens waardoor het bekeken wordt, bepaalt, wat het wordt.

Disclamer:  ik schrijf fouten en dat is ok, lees hier waarom

De dualiteit is eenvoudig

In de dualiteit is het ofwel wit ofwel zwart, je vind het leuk of niet-leuk, het voelt ok of niet-ok. Dan heb je de blinde mekkeraars, die mekkeren: ” Nee, je hebt nog de grijze zone ook”.  Als je een wit blad neemt en je zet er 1 stip zwart of grijs op, dan is het niet meer wit. Hoeveel tinten grijs je er ook wil bij sleuren, grijs valt onder het zwart.

Hou je leven zo eenvoudig en je zal merken dat je leven op rolletjes zal lopen.

Wat hebben verantwoordelijkheid en vishaakje gemeen?

Een ezelsbruggetje, of gewoonweg een visuele reminder die je helpt te onthouden wat verantwoordelijkheid inhoudt. Wie ver-antwoordelijk-heid neemt, vist letterlijk naar iets, omdat je een antwoord wil bieden op iets.

Rarara, waar wil jij een antwoord op zijn? Op de smeekbede of vraag van je ziel of op de verwachtingen en eisen van de buitenwereld. Wil je een antwoord zijn op de roep van je ziel, dan zorg je ervoor dat alles wat je doet je een goed gevoel  geeft. Dit betekent dat je  handelt vanuit een eerlijk en integer zijn met jezelf. 

De vraag is: waar vis je naar in je leven? je goed voelen of je veilig weten?

Een voorbeeld. Een klant vertelde me dat hij dicht tegen een burnout aanzat en dat hij gek werd van de pijn in zijn botten en druk in zijn hoofd. Na wat doorvragen bleek dat hij niet zijn ding “kon” doen, omdat hij verantwoordelijk is voor zijn gezin. 

De eerste aanwijzing, de pijn in de botten of skelet.

Je skelet is je structuur, je essentie en eigenwaarde. Als jij jezelf keihard blijft afwijzen mag je rekenen op sterke botpijnen. Dat is mij overkomen vanaf mijn 12de tem mijn 44ste, heb ik dagelijks geleefd met een diepe, intense pijn in mijn botten. Was ik naar de dokter geweest, zouden ze waarschijnlijk botkanker of beendermergkanker geconstateerd hebben bij mij, net zoals bij mijn grootmoeder gebeurd is. Deze was er ook een kei in, om zich weg te cijferen. Mensen herinneren haar als een engel, die nooit kwaad was en er altijd voor iedereen was. Ze kon mensen genezen door te gaan dienen bij een heilige. Ze ging hiervoor bidden en een kaars aansteken in een gewijde grot of kerk. Zelf heb ik al meerdere malen gehoord dat ik een moeder Theresa syndroom heb, net zoals mijn grootmoeder een engel syndroom had. Nadat ik mijn moeder Therasa syndroom (de wereld willen redden) losgelaten heb, kon ik eindelijk ZONDER pijn mijn leven LEIDEN ipv te lijden. Al bijna 6 jaar weet ik niet meer wat pijn is, ik heb leren antwoorden op mijn ziel, en daarmee enkel verantwoordelijkheid nemen voor mezelf.

Dat zorgt ervoor dat ik handel vanuit kracht en anderen kan helpen krachtig en onafhankelijk te zijn. Mijn grootmoeder en moeder Theresa hebben anderen van hen afhankelijk gemaakt. Mensen kwamen zich laven aan hun energie ipv te leren zich te laven aan de bron in zichzelf.

Duiding probleem klant
Burnout is meestal je redding, het is je ziel die de kraan van je fysieke energie dichtdraait, omdat jij de input van je ziel negeert.
Burnout is een keigrote wegwijzer, andere richting in. Alleen is de mens zo stom om de keien op zijn pad als nutteloos of vervelend te beschouwen. Een kei op je pad, is een uitnoding om er eens op te gaan zitten en je pad te overschouwen.

De man, een uitmuntend timmerman, zou dolgraag zelfstandig beginnen. Maar hij geeft zichzelf daartoe niet de toestemming, omdat hij verantwoordelijk is voor zijn gezin. Hij denkt dat als hij een risico neemt, hij daarmee zijn gezin in gevaar brengt (aan de bedelstaf brengt).

Zolang jij je eigen ziel als een risico of bedreiging ziet, ben jij gedoemd om te lijden.

Waarom voelt de man zich falen, in zijn verantwoordelijkheid naar zijn gezin?

Heel eenvoudig, omdat de spil, hier de man, niet aan bod komt. Pas als hij zichzelf is en volop trouw is aan zichzelf, kan hij overvloed realiseren dankzij zijn potentieel. Het uitvloeisel daarvan is dat hij automatisch een antwoord zal zijn op de noden van zijn gezin.

Zolang die brave man kiest voor het geld (een vast, veilige job), vormt hij een antwoord op de angst voor gebrek. Waarmee hij enkel maar gebrek realiseert.
De dag dat hij verantwoordelijkheid neemt voor zichzelf, kan hij vanuit zichzelf, andere verantwoordelijkheden op zich nemen.

Zijn botten doen pijn, omdat hij zichzelf niet serieus neemt, omdat hij zichzelf niet tot structuur en draagkracht wil maken.

Ontdoe je van je angsten, neem EERST verantwoordelijkheid voor jezelf en dan pas ben je sterk genoeg om andere dingen te doen.

VRAAG
Wie kan nu het verschil duiden tussen verantwoordelijkheid als kracht of valkuil in het bovenstaande geval? In de volgende nieuwsbrief geef ik hierop antwoord.

Veel plezier met dit stapje naar bewustwording.

Wil je ook hulp in je groeiproces

Mijn werkwijze is starten en  ruimte maken met 1 isahealing = je ziel leidt me en ik maak contact met je veld via je geboortenaam (soms voel ik dat ik er nog eentje nodig heb, maar kan ik maar zeggen nadat ik de eerste gedaan heb) en erna een coaching = hier maak ik contact via je stem en huidige incarnatie   (is healing, inzichten, antwoorden en bijsturing) . Om me op je af te stemmen heb ik je geboortenaam nodig, NIET je roepnaam

Inschrijven 2-wekelijkse nieuwsbrief