is een sprookje van Hans Christian Andersen.
Een ijdele keizer, stelde steeds hogere eisen aan zijn kleermakers en raakte steeds sneller verveeld.
Een paar rondreizende kleermakers vangen op dat de ijdele keizer enkel het mooiste en het duurste wil. Ze gaan naar het hof met de belofte van een gewaad dat nog nooit aanschouwd werd en uniek is. Het bestaat namelijk uit een stof die alleen zichtbaar is voor slimme mensen. In werkelijkheid zijn het natuurlijk oplichters, want zo’n stof bestaat niet, maar de kleermakers vertrouwen erop dat niemand zal durven erkennen dat hij/zij de stof niet ziet – uit angst om als dom over te komen.
De keizer huurt ze in. Ze sluiten zich enkele dagen op in hun atelier, doden de tijd terwijl ze genieten van alle voorradige weelde. Daarna komen ze met schow en blabla naar buiten en vragen de keizer om het gewaad te passen. Met veel bravoure helpen ze hem het gewaad, dat enkel door slimme mensen kan gezien worden, aan te trekken. De keizer aarzelt even, want hij ziet zijn eigen kleed niet, maar door de verrukte kreten van zijn kleermakers gaat hij er zelf ook in geloven, zeker als ook de eerste minister zegt dat het kleed hem prachtig staat! De keizer waant zich in peperdure, unieke kleren want hij wil niet dat anderen denken dat hij dom is. Hij vertoont zich dus aan zijn hovelingen en ook zij, bevreesd voor zijn woede-uitbarstingen, prijzen zijn nieuwe kleren de hemel in en loven zijn uitgekiende smaak.
De volgende dag vertoont hij zich aan het hele volk, trots op zijn nieuwe aanwinst. Wanneer hij fier door de straten wandelt in zijn ondergoed, zwijgt het volk van verbazing, angst en plaatsvervangende schaamte, totdat een kind in het publiek roept: “Hee, kijk, de keizer loopt in zijn blootje!” Iedereen houdt de adem in voor de toorn van de vorst, maar plots wordt zijn kreet beantwoord. “Hij heeft gelijk! Hij loopt in zijn blootje!” Spoedig roept iedereen dit, maar de keizer weet niet anders te doen dan trots door te lopen, zelfs al ziet ook hijzelf de kleren niet. De dienaren blijven zijn sleep dragen… die er niet is.
Boos om het bedrog haastte de keizer zich naar het paleis op zoek naar de 2 oplichters. Die waren echter al lang met de noorderzon verdwenen.
BETEKENIS
Tegenwoordig is “De nieuwe kleren van de keizer” of “de kleren van de keizer” een gemeenzaam gebruikte uitdrukking voor een dwaze gewoonte of beslissing, die iedereen afkeurt, maar waartegen niemand protesteert uit angst om tegen het collectief en/of haar leiders in te gaan.
Het betekent een gebrek aan eerlijkheid en moed om tegen de gevestigde waarden in te gaan en om JEZELF een stem te geven. Je geeft je macht weg aan een stel oplichters uit de buitenwereld die je voor geld, van alles wijs maken. Je bent kwetsbaar als je bang bent, speciaal wil zijn, ijdel en hoogmoed kent of als je een bepaalt statuut ambieert dan kunnen oplichters daar gemakkelijk op inspelen en je in de luren leggen.
Je kreeg verstand om er zelf mee te denken en een lichaam om zelf in te voelen of iets klopt of niet. Leer op je eigen benen te staan ipv afhankelijk te zijn van de buitenwereld.
Isabelle Lambrecht
healer, psychotherapeut, bewustzijnscoach en bemiddelaar
www.zichtbaar.be
Geef een reactie