Verantwoordelijkheid een grote uitdaging voor de meeste mensen. Waarom?

Ik heb het idee dat mensen zich onbewust zijn van de echte boodschap of lading van het woord verantwoordelijkheid. Wat betekent verantwoordelijkheid nemen voor jou?
– Als jij verantwoordelijkheid neemt voor anderen, hoe komt dat? Welk mechanisme ligt daaraan
ten grondslag?
– als jij je verantwoordelijk voelt voor het lijden op deze wereld hoe komt dat? Welke
mechanisme ligt daaraan ten grondslag?
– als jij je verantwoordelijk voelt voor de ander, hoe en waarom?
Zolang jij niet begrjipt wat verantwoordelijkheid inhoud, is verantwoordelijkheid als een zware
molensteen rond je nek. Dat is de reden waarom de meeste mensen maar al te graag hun
verantwoordelijkheid afwijzen en met de vinger naar de ander wijzen.

 

 

 

 

 

 

 

Verantwoordelijkheid is een antwoord op.

Wie ver-antwoord-elijkheid opneemt, antwoord handelend op iets, namelijk op een mogelijkheid.
Verantwoordelijkheid nemen is een respons. Het ogenblik dat jij antwoord op deze mogelijkheid
maak jij deze manifest /zichtbaar / tastbaar, omdat je ze bevestigd met je respons.

Volgende vraag is dan ook, waarop antwoord jij? Op je potentieel of op mogelijk gebrek?
Als jij antwoord op gebrek, leef je vanuit je gekwetste ik en handel (opereer) je vanuit je blinde vlek. Je zal merken dat je  ‘(be-)antwoord aan/op situaties en personen uit de buitenwereld.
Want in jezelf bestaat enkel overvloed. Als je verantwoordelijkheid opneemt voor een status (een uiterlijk gebeuren) zal
je altijd gebrek in je leven tot stand te brengen. Typische verantwoording binnen het segment van gebrek is een jezelf steeds weer willen verontschuldigen, je handelen willen verschonen; je proberen te rechtvaardigen, je handen willen wassen in onschuld, martelaarschap; lasten dragen, plicht …..

Wat is gebrek?

Gebrek is een angst voor tekort en is een aangeleerd idee. Gebrek is pijn en lijden. Wanneer je
gefocust bent op gebrek zal je merken dat schaamte en schuld de hete hangijzers zijn waarop jouw
verantwoordelijk schroeit. Dan wil je pijn en lijden wegnemen, waardoor je juist de mogelijkheid van pijn en lijden bevestigt bij anderen en jezelf.
Het leven is één en al mogelijkheid/potentieel. Dat waar jij ja tegen zegt, maak je tot een feit of
tastbaar gegeven.
Leuk wordt het als je verantwoordelijkheid neemt voor jezelf. Dan dien je enkel te antwoorden op of beantwoorden aan, het vele potentieel dat in jezelf besloten ligt. Je spreekt deze taal want dit is jouw eigen taal en verhaal waardoor alles simpel en gemakkelijk wordt. Verantwoordelijkheid nemen voor jezelf is leven vanuit je gevoel, vanuit het alles kan en mag want er is enkel  het avontuur of het experimenteren met het oneindige potentieel in jezelf aanwezig.

Jouw potentieel is uniek en “begrensd”oneindig potentieel. De begrenzing bestaat uit minimaal 7 miljard mogelijkheden want telkens jij contact maakt met iemand anders maak jij dat wat je gemeenschappelijk hebt met die ander zichtbaar. In het veld van versmelting, maak jij een facet van je bron zichtbaar. Om iets zichtbaar te maken zijn er altijd 2 delen nodig, jij en een ander, voelen en denken, denken en handelen = de vicus piscus of de schoot van schepping

Ben jij bereid om vanaf nu, enkel nog verantwoordelijkheid te nemen voor wat je gevoel je aangeeft of ga je verder met het bestendigen van zelfbeperkende aangeleerde ideeën?

Als jij je in het vervolg bewust wordt van het feit, dat jij je weer verantwoordelijk voelt voor iets of iemand, sta er dan eens bij stil op wat jij een antwoord biedt. Op iets in jezelf of iets uit de buitenwereld? Voelt het goed, doe zo verder. Voelt het slecht, tja dan is het tijd voor een nieuwe fase in het je bewust –worden van je eigen potentieel