Op vandaag lijken er 2 grote ismen in zwang te zijn.

Volgens  wikipedia is een Isme: een zelfstandig naamwoord dat eindigt op het suffix -isme. Tevens wordt het (bij wijze van metonymie) gebruikt om een breed scala aan ideologieën, concepten en dergelijke aan te duiden.
ps toen ik foto”s zocht op de term narcisme, kreeg ik een foto van iemand met die een selfie trok. Dan lopen er mijn inziens, wel heel veel narcisten rond, gezien selfies schering en inslag zijn. 😉

De 2 ismen die ontzettend in zwang zijn, zijn autisme en narcisme. Om het eventjes kort te schetsen, is de autist is de gevoelloze mens, die geen emotioneel contact kan maken en de narcist is de egoïst die over lijken gaat.

Als vrijheidslievend & verantwoordelijkheidsnemend mens, heb ik het niet zo op van die labeltjes. Een label is niks meer dan een oordeel, een afwijzing van de eigen verantwoordelijkheid, door  een gebrek aan begrip  en inzicht in het groter plaatje.

Waarom denk je dat er narcisten ‘nodig” zijn?
Het is mijn ervaring dat alles op aarde op de één of andere manier wel in balans is. Dit omdat elke frequentie zijn dienovereenkomstige aantrekt in de materie. Als we uitgaan van het principe dat alles in essentie 100% liefde is, dan is dat ons vertrekpunt. Dat wil zeggen dat de mate van liefde bepalend is voor de vorm die je aantrekt.

Neem nu dat jij jezelf steeds weer opoffert en wegcijfert, waardoor je maar 20%  eigenliefde meer tot expressie kan brengen. Dan zal het leven die disbalans proberen te herstellen door iemand op je pad te zetten die 180% eigenliefde heeft. Maar alles boven de 100% is verwrongen tot egoïsme, omdat je dan leeft vanuit een emotie = een noodzaak. De narcist doet zijn intrede.

Narcisme is ook een vorm van zelfafwijzing. En aangezien alles op deze aarde een duaal karakter heeft, kan je uitingen van zelfafwijzing ook 2 vormen ontdekken: slachtoffergedrag of tiranie. Laatst had ik coaching met een man, die opgelucht was, toen hij de beschrijving las van een narcist. Kijk zei hij: “Zie je wel dat er met mij niks mis is, mijn ex is een duidelijke narcist.” En hopsake, hij waste zijn handen in onschuld en het probleem was opgelost. En dit is juist zijn probleem, het feit dat hij zich steeds weer terugtrekt en nooit verantwoordelijkheid neemt.

Elke mens is de spil van zijn/haar eigen leven en omdat je jezelf niet kan zien, is je omgeving een spiegel voor jou. Je leert jezelf kennen aan de hand van wat er in je leven gebeurt. Alles in je leven is maar een pion, die je helpt om zichtbaar te maken hoe jij in het leven staat. Hij was bijvoorbeeld heel boos op zijn ex voor haar gebrek aan erkenning naar hem toe, omdat hij haar hielp in het huishouden en alles voor haar deed. Toen ik hem vroeg: ” Heeft je ex je nooit gevraagd of je haar graag zag?” antwoordde hij: ” ja vele malen”. En nog begreep hij het niet.

Mannen en vrouwen zitten in wezen heel simpel in elkaar hoor, als je de basis behoeftes en het natuurlijk duaal concept begrijpt en duidelijk communiceert. Toen heb ik hem uitgelegd dat hij narcistisch gedrag bij  haar uitlokte juist omdat hij nooit grenzen trok en zichzelf steeds weer als een vod gedroeg. Hoe “geciviliseerd” onze maatschappij ook is, in onze genen is er nog oude of natuurlijke data aanwezig. Dat wil zeggen dat een vrouw zeker wil zijn dat haar partner HAAR wil, dat ie haar begeerlijk vind en dat ze zich veilig bij hem voelt. Mannen denken rationeel, bieden hulp en lossen problemen op. Het huis is vuil dus stofzuigen maar. Denk je nu echt dat je vrouw zich hiermee begeerlijk, waardevol, belangrijk, veilig en gekoesterd voelt? Vrouwen beginnen maar kritiek te uiten, te vitten en te zeuren om hulp als ze zich niet erkent weten als vrouw. Probleem is bij vrouwen dat ze gaan zeuren en eisen, in plaats van duidelijk te communiceren wat ze willen. Een vrouw wil dat haar man voor haar door het vuur gaat, ze wil op handen gedragen worden. Maar denk jij nu echt dat een man die zich steeds terugtrekt en onderdaning opstelt, dat die door het vuur zal gaan en dat de vrouw zich veilig voelt bij hem???? Vergeet het maar, zij weet dat ze op cruciale momenten aan het kortste eind zal trekken en aan haar lot zal worden overgelaten. Vergis je niet, dit gevoel speelt ook bij vrouwen die sterk en zelfstandig zijn! De natuur drukt op alles zijn stempel.

Als de vrouw deze zekerheid niet heeft, is een goeie relatie onmogelijk. Je trekt haar beter de zetel in voor een hete stoeipartij dan dat je als een pantoffelheld het huis stofzuigt. Ja ze zal tegenpruttelen maar uiteindelijk zal ze dolblij zijn dat ze haar man nog zo kan triggeren. (ps doe dit maar niet bij frigide vrouwen, die hun vrouwelijkheid opsluiten of je krijgt enkel een pets om je oren) Of je nodigt haar uit om iets leuks te gaan
doen, iets waar zij blij van wordt. Een relatie is een uitwisseling maar als jij je steeds terugtrekt of wegcijfert, kan je niet uitwisselen. Dan zal de ander dit overcompenseren. Voor een man is het belangrijk dat hij weet dat zijn partner / gezin hem nodig heeft, dat ze hem waarderen en
respecteren, dat hij rust en seks krijgt en dat hij weet dat zijn gezin gelukkig is.

De 2 simen in mijn leven
Toen ik huwde was ik 20 jaar en dacht ik dat een goeie band en vriendschap, het enige was wat je nodig had om een relatie te laten standhouden. Seks en intimiteit vond ik onbelangrijk. 10 Jaar was ik dolgelukkig met mijn man die mijn beste vriend was. Echter gevoel en intimiteit hadden we niet want als goeie vrienden leefden we als broer en zus naast elkaar. Na 12 jaar huwelijk verliet ik mijn beste vriend, op zoek naar mezelf en naar meer. Moet ik mijn ex dan een autist noemen? Nee, ik trok deze man aan vanuit mijn toenmalig denkbeeld. Ik had zelf ook mijn gevoel op slot gezet en had geen voeling met mezelf.

Hieruit besloot ik op 31 jarig leeftijd dat vriendschap wel belangrijk was, maar dat er ook intimiteit moest zijn en ik moest mijn partner gelukkig kunnen maken. Dus paar jaar later ontmoet ik een man waarmee ik zeer goed kon praten en waarbij intimiteit en seks, zeer goed waren. Maar deze man wou nooit echt kiezen voor onze relatie, was altijd ongelukkig wat ik ook deed, eiste alle aandacht op binnen ons gezin en heeft uiteindelijk overspel gepleegd na 6j. Zijn energie verstikte leven en vreugde en hangde als een zwarte donkerwolk boven ons gezin. Moet ik deze man dan een narcist noemen? Nee, dankzij hem leerde ik grenzen trekken, en mezelf op de eerste plek te zetten. Dankzij hem wil ik enkel nog mezelf gelukkig maken en kan ik nu ook kiezen voor mezelf.

Kijk eens met welk isme jij nog speelt nu, en stel je dan de vraag of je dit nog wilt? Het kan zijn dat je partner zich als een narcist gedraagt bij jou, maar bij de ander juist een “engel” is. Neem verantwoordelijkheid voor je eigen gedrag, in plaats van alles bij de ander neer te leggen of excuses te zoeken. Je bent hier op aarde om je potentieel tot uiting te brengen. Het leven stuwt je steeds naar hogere hoogten = het dichter bij jezelf brengen, zodat jij meer en meer een autenthieke uiting wordt van het bron gegeven in jou. In plaats van een placebo of een wandelende papegaai.

Als je iets wil doen voor de ander vraag dan wat de ander belangrijk vind. De ander voelt zich ook veilig als er duidelijkheid is. Als jij geen grenzen aangeeft dan zal de ander die ruimte inpikken die jij niet inpikt, totdat jij eindelijk zegt :” stop, tot hier, vanaf hier ben ik dat”.
Als jij een narcistische partner hebt, dan trek je die enkel aan omdat jij jezelf niet begrensd, omdat jij je eigen ruimte niet inneemt. De narcist is net als de pester, een persoon in emotionele nood. De narcist gaat steeds verder en verder totdat ie EINDELIJK een grens ontmoet. Een grens is weten waar je staat, waar je aan toe bent = is veiligheid.

Leer om te kijken naar het groter plaatje, in plaats van de blijven hangen in bij het instrument, in dit geval een persoon of situatie. Probeer altijd te bekijken welk ander gedrag voor jou, hieruit kan voortkomen? En meestal zal je direct het doel snappen van dit instrument in je leven.

Het leven is een ontdekkingsreis, waarbij jij de spil en reden bent. Dat wil zeggen dat je alles tot jezelf kan terugbrengen. De egoïst is met zichzelf bezig vanuit zelfafwijzing (maskers en patronen) en de persoon die leeft vanuit eigenliefde is met zichzelf bezig vanuit acceptatie en zal alles eerlijk toetsen aan het gevoel en door verantwoordelijkheid nemen voor zichzelf.

Zo hopelijk draagt dit artikel weer bij aan een stukje meer inzicht en begrip.

Van harte

Isabelle Lambrecht

healer & coach